ζωοκοίμητος

ζωοκοίμητος, -ον (Μ)

μόνο στη φράση «ζωοκοίμητος μετάθεσις»

(για την Παναγία) η μετάθεση της από τη ζωή στον θάνατο, η εν ζωή κοίμηση της.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ζω(ο)- (Ι)* + -κοιμητος (< κοιμώμαι), πρβλ. α-κοίμητος, πολυ-κοίμητος].